Coraz częściej u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym pojawiają się zachowania niepokojące rodziców, opiekunów, nauczycieli oraz rodzeństwo. Bywa tak, że niepokojące zachowania są reakcją rozwojową poddającą się szybkiej korekcie, ale bywa też tak, że mogą zapowiadać opisane w „Klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania ICD-10” zespoły chorobowe, takie jak autyzm dziecięcy, zespół Aspergera, inne zaburzenia dezintegracyjne, zaburzenia hiperkinetyczne, zaburzenia zachowania, emocji, funkcjonowania społecznego czy nerwice. W takich sytuacjach ważne jest, aby nie bagatelizować pierwszych sygnałów i w razie wątpliwości skorzystać z pomocy specjalisty.

Współczesne dzieci, zarówno w wieku przedszkolnym, jak i szkolnym, coraz częściej zmagają się z trudnościami, które budzą niepokój rodziców, opiekunów, nauczycieli czy rodzeństwa. Zmiany w zachowaniu, emocjonalność nieadekwatna do sytuacji, trudności w relacjach rówieśniczych czy niechęć do szkoły to tylko niektóre sygnały, które mogą świadczyć o potrzebie wsparcia psychologicznego.

Nie zawsze muszą to być objawy poważnych zaburzeń – czasem są one naturalną reakcją rozwojową, związaną np. z trudnymi doświadczeniami, zmianą środowiska, napięciem w rodzinie czy stresem szkolnym. Jednak w niektórych przypadkach zachowania te mogą sygnalizować głębsze trudności, w tym zaburzenia rozwojowe lub emocjonalne opisane w Klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania ICD-10, takie jak:

• autyzm dziecięcy,
• zespół Aspergera,
• inne całościowe zaburzenia rozwoju,
• ADHD i inne zaburzenia hiperkinetyczne,
• zaburzenia lękowe i nerwicowe,
• zaburzenia nastroju,
• trudności w regulacji emocji i zachowania,
• problemy w relacjach społecznych.

Kiedy warto zgłosić się na konsultację?

Jeśli obserwujesz u dziecka m.in.:

• nagłe zmiany w zachowaniu lub nastroju,
• wycofanie z kontaktów społecznych,
• nadmierny lęk, smutek, agresję lub drażliwość,
• trudności w nauce, problemy z koncentracją,
• zaburzenia snu lub apetytu,
• objawy psychosomatyczne (np. bóle brzucha, głowy bez przyczyny medycznej),
• trudności w adaptacji do przedszkola lub szkoły,

warto skonsultować się ze specjalistą. Wczesna diagnoza i rozpoczęcie pracy terapeutycznej mogą zapobiec pogłębianiu się trudności, poprawić funkcjonowanie dziecka w grupie rówieśniczej oraz przynieść ulgę całej rodzinie.

Jak wygląda psychoterapia dzieci?

Psychoterapia dziecięca ma charakter indywidualny i dostosowana jest do wieku oraz możliwości rozwojowych dziecka. Praca z dzieckiem może obejmować m.in.:

• rozmowę wspartą zabawą, rysunkiem, opowieściami,
• techniki terapii poznawczo-behawioralnej (CBT),
• elementy terapii systemowej (z uwzględnieniem relacji rodzinnych),
• współpracę z rodzicami lub opiekunami (poradnictwo wychowawcze, sesje wspierające).

Terapia ma na celu lepsze zrozumienie emocji i potrzeb dziecka, poprawę jego funkcjonowania w domu, szkole i w relacjach, a także rozwijanie umiejętności radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Często obejmuje także wsparcie dla rodziców w zrozumieniu zachowań dziecka i budowaniu bezpiecznej, wspierającej relacji.

Zawsze, gdy pojawiają się wątpliwości, warto porozmawiać ze specjalistą.

Zapraszam na konsultacje psychologiczne i psychoterapię dzieci, u których dorośli dostrzegają niepokojące sygnały. Wczesna interwencja może znacząco poprawić komfort i rozwój dziecka oraz pomóc rodzinie lepiej zrozumieć jego emocjonalne potrzeby.

Umów się na konsultację
Gabinet znajduje się w Warszawie Śródmieściu przy ul. Żurawiej 43 lok. 103
Telefon: 602 151 359
Email: perkowska.anna@gmail.com